ความยากจนที่ครอบงำเด็กผิวสีในอเมริกา บาคาร่าเว็บตรง ได้พิสูจน์แล้วว่าแข็งแกร่ง เนื่องจากพวกเขายังคงมีอัตราความยากจนสูงที่สุดโดยไม่มีการบรรเทาทุกข์ ตามการวิเคราะห์ Pew Research ล่าสุด ของข้อมูลสำนักสำรวจสำมะโนประชากร ยังมีเรื่องราวความยากจนในวัยเด็กในอเมริกาอีกมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Pew อัตราที่ต่ำอย่างน่าประหลาดใจที่รายงานสำหรับเด็กชาวเอเชีย-อเมริกันควรค่าแก่การดูอย่างใกล้ชิด
เจาะลึก
ตัวเลข ที่เผยแพร่โดย Pewไม่ได้เจาะลึกมากพอที่จะบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับความยากจนในเอเชีย-อเมริกัน
ในการวิเคราะห์ กลุ่มต่างๆ เช่น ประชากรชาวเอเชีย-อเมริกันและชาวเกาะแปซิฟิกจะรวมกันเป็นก้อนหรือรวมกัน ความยากจนในกลุ่มนี้ถูกปกปิดด้วยรายได้เฉลี่ย72,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ ที่ค่อนข้างสูง เมื่อเทียบกับรายได้เฉลี่ยของผู้ใหญ่ในสหรัฐฯ ที่ 53,000 ดอลลาร์ ที่สนับสนุนการเล่าเรื่องที่เราอาศัยอยู่ด้วยเมื่อพูดถึงชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียในฐานะชนกลุ่มน้อยต้นแบบที่บรรลุความฝันแบบอเมริกัน อย่างไรก็ตามหากแยกส่วน กลุ่มชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียบางกลุ่มมีอัตราความยากจนที่เติบโตอย่างรวดเร็วที่สุดในบรรดากลุ่มเชื้อชาติและชาติพันธุ์ทั้งหมด
เมื่อรวมกันแล้ว สถิติความยากจนทำให้ผู้กำหนดนโยบายมองข้ามคนอย่างนัซมา เบกัม มารดาสาวชาวบังกลาเทศได้ง่ายเกินไป Nazma ทำงานสองงาน เป็นแคชเชียร์ที่สถานีรถไฟใต้ดินและทำความสะอาดบ้าน เพื่อให้มีรายได้เพียงพอสำหรับเลี้ยงลูกๆ ของเธอและจ่ายค่าหลังคาที่ใช้ร่วมกันในนิวยอร์กซิตี้
เรามักได้ยินเกี่ยวกับภาคที่ร่ำรวยที่สุดของชุมชนนี้: คนอเมริกันเชื้อสายเอเชียที่ทำงานในซิลิคอนแวลลีย์หรือวอลล์สตรีท ที่หายไปคือคนเช่นม้งและลาวในมินนิโซตาที่มีอัตราความยากจนสูงที่สุดในบรรดากลุ่มชาติพันธุ์ทั้งหมดในรัฐ
ดูอัตราการเติบโต
จากภาวะเศรษฐกิจถดถอยและระยะเวลาการฟื้นตัวระหว่างปี 2550-2554 การศึกษาโดยกลุ่มแนวร่วมแห่งชาติเพื่อการพัฒนาชุมชนชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียแปซิฟิกได้เน้นย้ำถึงอัตราความยากจนที่เพิ่มขึ้นในกลุ่มเชื้อชาติและชาติพันธุ์
การดูอัตราการเติบโต แทนที่จะเป็นอัตราที่แน่นอน จะทำให้เรื่องราวเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ในช่วงสี่ปี ความยากจนของสเปนเพิ่มขึ้น 42% อัตราความยากจนของชาวเอเชีย-อเมริกัน/ชาวเกาะแปซิฟิกเพิ่มขึ้น 38% การศึกษานี้แสดงให้เห็นอัตราการเติบโตของความยากจนที่ลดลงสำหรับทั้งคนผิวดำ (20%) และคนผิวขาว (27%)
ความแตกต่างที่โดดเด่นที่สุดจากการศึกษาการเติบโตนี้คือความยากจนที่เพิ่มขึ้น 60% สำหรับชาวฮาวายพื้นเมืองและชาวเกาะแปซิฟิก
ตั้งแต่ปี 2543 ถึง พ.ศ. 2554 ประชากรชาวเอเชีย – อเมริกันและชาวเกาะแปซิฟิกโดยรวมก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน คนเหล่านี้ส่วนใหญ่ไม่ได้ยากจน ผู้อพยพที่มีการศึกษาสูงและมีทักษะมีจำนวนมากกว่าผู้ลี้ภัยชาวเอเชียที่มีทักษะต่ำซึ่งเดินทางมายังสหรัฐอเมริกาในช่วงเวลาเดียวกันนั้น นี่อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่พิวพบว่าความยากจนในวัยเด็กของเอเชีย-อเมริกันดีขึ้น อีกเหตุผลหนึ่งอาจเป็นเพราะโครงสร้างครอบครัวหลายรุ่นที่มีบัฟเฟอร์ทางสังคมและการเงินพิเศษทำให้ชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียจำนวนมาก
กลั่นกรองมาตรการทางประวัติศาสตร์
วิธีที่เราวัดความยากจนในสหรัฐอเมริกาได้เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
ในทศวรรษที่ 1960 ความยากจนมีพื้นฐานมาจากการวัดอย่างง่าย ๆ ที่3 เท่าของงบประมาณอาหารขั้นต่ำ
ในปี 2554 ได้มีการกำหนดมาตรการความยากจนเพิ่มเติม (SPM) SPM อิงตามรายจ่ายที่เท่าเทียมกันสำหรับค่าอาหาร เสื้อผ้า ที่พักพิง และค่าสาธารณูปโภค มันทำให้การปรับทางภูมิศาสตร์สำหรับค่าที่อยู่อาศัย มาตรการใหม่นี้ยังกล่าวถึงค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับงาน เช่น การดูแลเด็ก และการปรับสิทธิประโยชน์ของรัฐบาล เช่น เครดิตภาษีเงินได้ที่ได้รับ ความช่วยเหลือด้านพลังงาน เงินอุดหนุนที่อยู่อาศัย และแสตมป์อาหาร
SPM เป็นการปรับปรุงจากเพียงแค่ดูค่าใช้จ่ายด้านอาหาร การใช้มาตรการความยากจนนี้Annie E Casey Kids Countเน้นย้ำถึงความแตกต่างในด้านความยากจนในวัยเด็ก และประสิทธิภาพของเครือข่ายความปลอดภัยทั่วทั้งรัฐและ District of Columbia
Kids Count แสดงให้เราเห็นว่าเด็ก ๆ ประสบปัญหาความยากจนแตกต่างกัน ปัจจัยที่มีอิทธิพลมีตั้งแต่ค่าครองชีพและนโยบายของรัฐและรัฐบาลกลางเช่นเดียวกับความปลอดภัยของชุมชน ประวัติการศึกษาและการจ้างงานของผู้ปกครอง สถานะการย้ายถิ่นฐาน คุณภาพการดูแล และการเข้าถึงอาหารเพื่อสุขภาพและการดูแลสุขภาพ
รายงานของศูนย์โอกาสทางเศรษฐกิจปี 2014 เปิดเผยว่าเกือบครึ่งหนึ่งของประชากรในนิวยอร์กซิตี้อาศัยอยู่ใกล้กับความยากจน โดยกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดคือชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย การวัดความยากจนของรัฐนิวยอร์กโดยยึดหลักการวัดความยากจนเพิ่มเติมช่วยให้สามารถวิเคราะห์ความยากจนในกลุ่มประชากรและย่านใกล้เคียงได้
วิธีการวัดแบบใหม่
เราสามารถใช้การวัดที่ดียิ่งขึ้นไปอีกได้หรือไม่? บางที.
เมื่อเร็วๆ นี้ เจ้าหน้าที่ในสหราชอาณาจักรได้เปลี่ยนจุดสนใจจากการวัดความยากจนตามรายได้ของครอบครัว ไปเป็นการตรวจสอบสาเหตุของความยากจน สหราชอาณาจักรกำลังมองหาปัจจัยต่างๆ เช่น การศึกษา การว่างงาน หนี้ และการเสพติด เพื่อกำหนดเป้าหมายการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในโอกาสในชีวิตสำหรับเด็กทั่วประเทศ
สหรัฐอเมริกาสามารถก้าวไปอีกขั้นหนึ่งและนำหน้าจากยูนิเซฟ นั่นจะเกี่ยวข้องกับการขยายความเข้าใจของเราเกี่ยวกับความยากจนในวัยเด็กนอกเหนือจากการบริโภค รายได้ และการกีดกันทางวัตถุเพื่อรวมถึงความเป็นอยู่ที่ดีด้วย
ผู้แทน Danny Davis, D-Ill, Gerald Connolly, D-Va, Barbara Lee, D-Calif และ Elijah Cummings, D-Md อาจเป็นผู้นำในการดำเนินการดังกล่าวโดยการแนะนำ ” พระราชบัญญัติการลดความยากจนในเด็กปี 2015 “
มาตรการความยากจนที่ดีขึ้นช่วยให้เราก้าวไปไกลกว่าความเข้าใจว่าใครยากจนในการประเมินวิธีการขับเคลื่อนเด็กและครอบครัวไปสู่ความสำเร็จทางเศรษฐกิจที่มากขึ้น ซึ่งรวมถึงบริการสนับสนุน ที่อยู่อาศัย และการสร้างทรัพย์สิน
การขยายมาตรการความยากจนจะช่วยให้เราเข้าใจปัจจัยที่นำไปสู่ความยากจน พวกเขาจะย้ายเราเข้าใกล้การ วัด การเข้าถึงโอกาส สิ่งนี้จะช่วยให้มั่นใจได้ว่าผู้ที่อ่อนแอที่สุดในสังคมของเราจะได้รับการพิจารณาในขณะที่เรายังคงยอมรับการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจสำหรับทุกคน บาคาร่าเว็บตรง
